Μουσείο Τσιτσάνη

Εκτός από ποινικές φυλακές χρησιμοποιήθηκε και ως χώρος κράτησης πολιτικών κρατουμένων σε διάφορες φάσεις της πολιτικής ιστορίας της χώρας μας, αλλά και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Το 2006 οι Φυλακές κλείνουν. Μεταφέρονται σε νέα θέση, στην περιοχή της «Μπαλκούρας», τρία χιλιόμετρα βορείως των Τρικάλων. Παραμένουν ως ποινικές βαρυποινιτών, αλλά πλέον βρίσκονται εκτός του αστικού πολεοδομικού ιστού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει συζήτηση για το τι θα στεγαστεί στον εν λόγω χώρο. Τελικά αποφασίζεται η στέγαση του Κέντρου Ερευνας και Δημιουργίας – Mουσείο Τσιτσάνη.

Με την ολοκλήρωση του έργου, το κτήριο μετατρέπεται σε έναν αρχαιολογικό χώρο με αρχιτεκτονική και ιστορική δομή στο ισόγειο και σε έναν χώρο με αναφορές στους ντόπιους συνθέτες και τραγουδοποιούς στον επάνω όροφο. Οι δύο εκθέσεις θα λειτουργούν ξεχωριστά, και οι δύο μαζί όμως θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της τοπικής περιοχής και του τουρισμού της πόλης.

Με την ολοκλήρωση των εργασιών στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2016, αποδίδεται στους τρικαλινούς και τους επισκέπτες, ένας χώρος με διαχρονικότητα και πολυπολιτισμικότητα: ένας αμιγώς αρχαιολογικός χώρος με οργανωμένη αρχιτεκτονική και ιστορική δομή στο ισόγειο και ένας χώρος με αναφορές στη μουσική δημιουργία τρικαλινών συνθετών στον πάνω όροφο. Επομένως δημιουργούνται ξεχωριστές οντότητες με βελτιωμένες συνθήκες επισκεψιμότητας που θα συμβάλουν στην τουριστική προβολή της πόλης αλλά και στην ανάπτυξη του τοπικού περιφερειακού χώρου.

Το σύνολο περιελάμβανε και άλλα κοινωφελή κτίρια (ιεροσπουδαστήριο-μεντρεσές, πτωχοκομείο, γηροκομείο, χάνι) μαζί με το τέμενος, γνωστό και ως Κουρσούμ Τζαμί, έργο του σημαντικού αρχιτέκτονα Σινάν, το οποίο, σύμφωνα με γραπτές πηγές, είναι γνωστό ότι λειτουργούσε κατά τα έτη 1566/67.

Στην ίδια περίοδο τοποθετείται και η κατασκευή του λουτρού, το οποίο αναφέρεται ανάμεσα στα κληροδοτήματα του Osmân Şȃh το 1571. Οι μνημειώδεις είσοδοι, ο τονισμός των ψυχρών χώρων και η συμμετρική του διάταξη, καθώς και το γεγονός ότι το λουτρό ανήκει στο ίδιο οικοδομικό συγκρότημα με το οθωμανικό τέμενος, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι και το λουτρό σχεδιάστηκε από τον Σινάν.